Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Monika Wasilewska

Protokolant: Paula Lemieszek

po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2015 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. we W.

przeciwko M. M. (1)

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego M. M. (1) na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. we W. kwotę 19698,52 zł (dziewiętnaście tysięcy sześćset dziewięćdziesiąt osiem złotych 52/100) wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowej NBP w stosunku rocznym od kwoty 16657,24 zł (szesnaście tysięcy sześćset pięćdziesiąt siedem złotych 24/100) od dnia 12 lipca 2013 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego M. M. (1) na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. we W. kwotę 3281,00 zł (trzy tysiące dwieście osiemdziesiąt jeden złotych 00/100) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt I C 892/15

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 31 lipca 2015 r. (data stempla – k. 16) (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie od M. M. (1) kwoty 19.698,52 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym naliczanymi od kwoty 16.657,24 zł od dnia 12 lipca 2013 r. do dnia zapłaty i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że na podstawie umowy pożyczki nr (...) z dnia 25 czerwca 2012 r. udzielił pozwanemu pożyczki gotówkowej Powód wyjaśnił, że pozwany był zobowiązany do spłaty zobowiązania w miesięcznych ratach, przy czym pozwany nie wywiązał się z zaciągniętego zobowiązania i cała kwota zadłużenia stała się wymagalna z dniem 03 lutego 2015 r. Powód wskazał, że pomimo wezwania do zapłaty pozwana nie uregulowała należności. Na dochodzoną pozwem kwotę składa się należność główna w kwocie 16.657,24 zł, odsetki za okres od dnia 25 czerwca 2012 r. do dnia 11 lipca 2013 r. w kwocie 2.840,28 zł oraz opłaty i prowizje w kwocie 201,00 zł. Powód dochodzi również dalszych odsetek od dnia 12 lipca 2013 r. do dnia zapłaty od kwoty 16.657,24 zł według zmiennej stopy procentowej wynoszącej czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP w skali roku (vide: pozew – k. 2-3).

W dniu 17 października 2014 r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym dla Warszawy – Woli w Warszawie w postępowaniu upominawczym pod sygn. akt I Nc 7836/14 wydał przeciwko pozwanemu M. M. (2) nakaz zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu (k.21).

Wobec niemożności doręczenia powyższego nakazu zapłaty (korespondencja kierowana do pozwanego na adres z pozwu została zwrócona z adnotacją – błędne dane adresowe i niewskazania przez powoda w wyznaczonym terminie adresu pozwanego Sąd Rejonowy dla Warszawy – Woli I Wydział Cywilny postanowieniem z dnia 19 lutego 2015 r. uchylił nakaz zapłaty z dnia 17 października 2014 r. i zawiesił postępowanie (k.29).

Postanowieniem z dnia 18 lipca 2015 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy – Woli na skutek wniosku powoda podjął zawieszone postępowanie i ustanowił dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego M. M. (2) kuratora procesowego do zastępowania nieobecnego (k.45).

W odpowiedzi na pozew kurator nieznanego z miejsca pobytu pozwanego M. M. (1) wniósł o oddalenie powództwa w całości i podniósł zarzut przedawnienia.

Na rozprawę wyznaczoną na dzień 15 października 2015 roku nikt się nie stawił. Pozwana, prawidłowo zawiadomiona o terminie rozprawy, nie zajęła stanowiska w sprawie i nie żądała przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności ( protokół rozprawy - k. 31).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 czerwca 2015 r. w pozwany M. M. (1) zawarł z (...) Bank (...) Spółką Akcyjną z siedzibą we W. umowę pożyczki nr (...). Przedmiotem tej umowy było udzielenie M. M. (1) pożyczki gotówkowej w kwocie 20.880,00 zł. Pozwany M. M. (1) zobowiązał się do spłaty kredytu zgodnie z comiesięcznymi wyciągami generowanymi przez powoda w trzydziestu sześciu ratach po 580,00 zł każda z rat ( k.13).

Pozwany z zaciągniętego zobowiązania nie wywiązał się, pozostała do zapłaty część niespłaconego zaciągniętego zobowiązania wyniosła 16.657,24 zł. Pismem z dnia 11 lipca 2013 roku Bank skierował do M. M. (1) wypowiedzenie umowy pożyczki nr (...) z dnia 25 czerwca 2012 roku za 30 dniowym okresem wypowiedzenia. Należności na dzień 15 listopada 20124 r. wynosiła 18.026,59 zł przy czym 16.657,24 zł stanowił kapitał pożyczki, kwotę 1.219,35 zł stanowiły naliczone odsetki od kapitału i kwota 150,00 zł opłat i prowizji ( wypowiedzenie umowy – k. 10).

W dniu 11 lipca 2013 r. (...) Bank (...) Spółką Akcyjną z siedzibą we W. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny obejmujący zadłużenie pozwanego M. M. (1) w kwocie należności głównej 16.657,24 zł, odsetkami za okres od 25 czerwca 2012 r. do dnia 11 lipca 2013 r., kosztów opłat i prowizji w kwocie 201,00 zł oraz dalsze odsetki od kwoty kapitału 16.657,24 zł w wysokości czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w skali roku ( wyciąg z ksiąg banku – k. 9).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie twierdzeń powoda i na podstawie powołanych powyżej dowodów, niezakwestionowanych przez stronę pozwaną. Podkreślić należy, że Sąd nie miał podstaw, by podważać ich wiarygodność z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie powód (...) Bank (...) Spółką Akcyjną z siedzibą we W. dochodził roszczeń z umowy pożyczki nr (...) z dnia 25 czerwca 2012 r. w kwocie pozostałej niespłaconej należności głównej pożyczki 16.657,24 zł i kwoty skapitalizowanych za okres od dnia 25 czerwca 2012 r. do dnia 11 lipca 2013 r. w kwocie 2.840,28 zł oraz opłat i prowizji w kwocie 201,00 zł. Powód dochodzi również dalszych odsetek od dnia 12 lipca 2013 r. do dnia zapłaty od kwoty 16.657,24 zł według zmiennej stopy procentowej wynoszącej czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP w skali roku, co łącznie składa się na żądanie pozwu w kwocie 19.698,52 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym naliczanymi od kwoty 16.657,24 zł od dnia 12 lipca 2013 r. do dnia zapłaty i zasądzenie kosztów procesu.

Stosownie do zasady wyrażonej w art. 3 k.p.c., a rozwiniętej m.in. w art. 232 k.p.c., obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c). Jeżeli więc pozwany wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne z pewnych faktów, to ciężar ich udowodnienia spoczywa w całości i wyłącznie na nim.

Dokonując oceny żądania pozwu i twierdzeń w nim zawartych, co do których pozwany się nie wypowiedział Sąd, mógł uznać je za przyznane w rozumieniu art. 230 k.p.c. Stosownie do art. 229 k.p.c. nie wymagają również dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości.

W niniejszej sprawie pozwany zastępowany przez kuratora procesowego w ogóle nie kwestionował żądania pozwu, zarówno roszczenia tak co do zasady jak i wysokości jak też żądania zasądzenia wskazanych kosztów procesu. Kurator pozwanego podniósł jedynie zarzut przedawnienia i stąd wywiódł wniosek o oddalenie powództwa w całości, jednakże kurator pozwanego jednocześnie nie zakwestionował ani żądania odsetek, wysokości tych odsetek, jak również faktu zawarcia umowy pożyczki, wysokości niespłaconego kapitału naliczonych kosztów, opłat i prowizji jak też zasadności obciążenia nimi pozwanego. Podkreślić należy, że wniosek kuratora o oddalenie powództwa związany był jedynie z zarzutem przedawnienia. W tej sytuacji całkowitej bierności pozwanego, co do wskazanych merytorycznych aspektów żądania pozwu Sąd uznał, że pozwany nie kwestionuje żądania pozwu w wskazanym zakresie i na zasadzie art. 230 k.p.c. uznał je za przyznane.

Podniesiony w odpowiedzi na pozew przez kuratora pozwanego zarzut przedawnienia nie jest zasadny. Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Zgodnie z art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, czyli gdy minął termin jego płatności (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2009 r. II CSK 625/08). Jak zaważył Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 02 kwietnia 2008 r. III CSK 302/07 „ do zastosowania trzyletniego terminu przedawnienia nie jest wymagane, aby obie strony stosunku prawnego, z którego wywodzi się roszczenie majątkowe, prowadziły działalność gospodarczą. Wystarczy, że działalność gospodarczą prowadzi tylko strona dochodząca roszczenia, które wiąże się z tą działalnością.” (LEX nr 398487, OSNC-ZD 2009/2/37). Zatem poszczególne raty kredytu przedawniają się po upływie trzech lat licząc od dnia, w którym rata powinna zostać spłacona zgodnie z zawartą umową kredytową, w związku z czym okres przedawnienia biegnie tu oddzielnie w stosunku do każdej z rat.

Natomiast w sytuacji, gdy całość roszczenia stała się wymagalna roszczenie o zwrot pożyczki ulega przedawnieniu na ogólnych zasadach określonych przez art. 118 k.c. Roszczenie zatem ulegnie przedawnieniu – w przypadku pożyczki od osoby prywatnej po upływie dziesięciu lat od dnia wymagalności świadczenia – natomiast w niniejszej sprawie z uwagi na to, ze Bank prowadzi działalność gospodarczą – po upływie trzech lat od dnia wymagalności świadczenia. Wypowiedzenie umowy w niniejszej sprawie nastapiło po upływie 30 dni od dnia wypowiedzenia umowy ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego to jest nie wcześniej niż 31 grudnia 2012 r., tym samym trzy letni termin przedawnienia upłynąłby z dniem 31 grudnia 2015 r. Powództwo w niniejszej sprawie zostało zatem wytoczone przed upływem okresu przedawnienia.

Zgodnie z art. 720§ 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Wobec powyższego stwierdzić należało, że pozwany z przyjętego na siebie obowiązku nie wywiązał się i nie zwrócił powodowi niespłaconej części pożyczki w kwocie 16.657,24 zł oraz należnych powodowi naliczonych opłat i prowizji w kwocie 201,00 zł.

O odsetkach od skapitalizowanych za okres od dnia 25 czerwca 2012 r. do dnia 11 lipca 2013 r. w kwocie 2.840,28 zł i dalszych odsetkach od kapitału Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. zgodnie, z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. § 2 tego przepisu stanowi, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Zgodnie natomiast z art. 394 § 2 ¹ k.c. maksymalna wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej nie może w stosunku rocznym przekraczać czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego (odsetki maksymalne).

O kosztach orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w art. 98 k.p.c., zgodnie z którą strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powód wygrał proces w całości, stąd należy mu się zwrot poniesionych kosztów procesu. Postanowieniem z dnia 25 listopada 2015 r. Sąd przyznał kuratorowi zastępującemu pozwanego w niniejszej sprawie kwotę 2.400 zł z wpłaconej przez powoda na ten cel zaliczki. Na zasądzone zgodnie z treścią pozwu koszty procesu składała się opłata od pozwu 300 zł, uzupełniona opłata w kwocie 533 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł i wskazane wyżej wynagrodzenie kuratora 2.400,00 zł.

Zarządzenie: Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć kuratorowi pozwanego.